Houtkanten zijn beeldbepalende landschapselementen. Ze werden vroeger vooral aangeplant als bron van hout, om stevigheid te bieden aan een oever, als natuurlijke beschutting voor vee en als perceelsafscheiding tussen weiden en akkers. Het beheer van houtkanten is vooral interessant voor brandhout of houtsnippers.
Een houtkant is een lijnvormige begroeiing van houtige gewassen. Zo kunnen er houtkanten worden aangeplant bestaande uit 1 soort, zoals de voor het Meetjesland typerende elzensingels, bestaande uit 1 rij elzen. Ook gemengde kanten, die vaak bestaan uit meerdere rijen, komen voor. Op natte standplaatsen worden soorten als zwarte els, wilg, es en (ratel)populier gebruikt. Op drogere standplaatsen worden soorten als zomereik, hazelaar, lijsterbes, meidoorn, sporkehout, hondsroos en vlier gebruikt.
Het beheren van een houtkant gebeurt in de winter (begin november – half maart). De planten zullen in de lente veel scheuten produceren, wat resulteert in meer hout. Indien je de planten zou afzetten in de lente of zomer, neem je de mogelijkheid tot fotosynthese, en dus de voedselproductie, weg waardoor de plant kan afsterven. De afzonderlijke planten worden afgezet tot op 10-20cm boven de takkraag. Houtkanten worden om de 5 à 8 jaar afgezet, wanneer de takken een dikte hebben van 15-20cm. Het moment van snoeien is afhankelijk van de groeisnelheid van de dominante houtsoorten, de leeftijd van de hakhoutstoof en de standplaats. Bij voorkeur wordt een gefaseerd beheer toegepast om de impact op fauna en flora te beperken. Een goed voorbeeld is een kapcyclus van 5 jaar, waarbij een houtkant van 100m ieder jaar 20m wordt kortgezet.
Natuurlijk kan je ook steeds bij ons terecht bij vragen.